วิชา การเขียนบันเทิงคดี

ยายบ๊อง

 หลายคนคงมีเพื่อนสนิทที่มีเหตุการณ์หรือความประทับใจ ความเฉิ่มของเพื่อนที่อยากจะเม้าท์เพื่อนกัน ดิฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ดิฉันจะแทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า บ๊อง เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยอยู่นิ่ง(เข้าข่ายไฮเปอร์ได้เลย555) เธอมีนิสัยขีเล่น เล่นขี้มาก บุคลิกเธอจะร่าเริง และนอกจากนี้เธอยังมีนิสัยขี้โก๊ะ มักเดินชนนั่นชนนี่อยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ ดิฉันเองพอเดาได้เลยว่าความโก๊ะซ่าของเธอต้องออกแน่

ดิฉันกับบ๊องเราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมาก เพราะมีนิสัยชอบอะไรที่ตื่นเต้นและท้าทายเหมือนกัน เวลาเดินทางไปไหนมาไหนก็ลุยๆเหมือนกัน ดิฉันจะขอเล่าเรื่องความขี้ลืมของเธอให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นฉันกับบ๊องเดินทางกลับบ้าน แต่ระหว่างนั้นเราก็แวะคลินิกความงามแห่งหนึ่ง เธอก็ไปกับดิฉัน เรานั่งรถ 2 แถวไป พอดิฉันเสร็จธุระแล้วเราก็ออกมารอรถต่อไป บขส.ใหม่

บ๊อง : แคทๆๆกระเป๋าสะพายหลังฉัน!! เห้ย กระเป๋าฉันหาย

ดิฉัน : อ้าว! ลืมไว้ไหน ในคลินิกรึเปล่า

บ๊อง : เดี๋ยวฉันวิ่งเข้าไปดู

พอบ๊องคิดทบทวน เธอก็จำได้ว่าเธอลืมสะพายกระเป๋าลงมาจากรถ 2 แถว ตอนนั้นเธอลุกลี้ลุกลนมาก ดิฉันเองก็ตกใจ แต่ก็ตั้งสติได้ว่าเราต้องกลับไปจุดที่รถ2แถวอยู่ คือตรงบขส.เก่า พูดแล้วพวกเรา2คนก็รีบกลับไปและติดต่อขอเบอร์คนที่ขับ2แถว จนคุยตกลงกันว่าพรุ่งนี้เดี๋ยวเขาจะเอามาฝากไว้ที่บขส.ใหม่

ตอนนั้นเอง พวกเรา 2 คนโล่งขึ้นมาทันที และพากันหัวเราะขำขันกับเรื่องที่เกิดขึ้น และได้บทเรียนว่า ควรมีสติและไม่ขี้ลืมเวลาขึ้นรถโดยสาร วันนั้นพวกเรา 2 คนกลับถึงบ้านก็ค่ำพอดี พอถึงบ้านพ่อแม่ก็ถามว่าทำไมนานถึงจัง ปกติกลับจากสกลต่อรถก็แค่ชั่วโมงกว่าไม่ใช่หรอ ดิฉันได้แต่อมยิ้มและตลกกับวีรกรรมความวุ่นวายวันนี้ ความติ๊งต้องและมองโลกในแง่ดีของเธอทำเรามองปัญหาเป็นบทเรียนและเป็นเรื่องขำขันไปซะงั้น

นางสาว สุธาสินี ใครบุตร ปี3 หมู่ 1

รหัส 57210406129